Festivale son nokta baya sağlamdı. Venedik ve Toronto ödüllü Khadak (Suyun Rengi) oldukça özel bir film. Her ne kadar çok beğendiysem de sadece sınırlı bir kitleye tavsiye ederim. Zira bu film aslında "Dünya Festivallerinden"de değil, "Mayınlı Bölge"de olmalıymış. Sanırım Tsai Ming-liang'da bile salonu terkeden seyirci bu kadar değildi. Dediğim gibi çok özel bir film bu. Moğolistan göçerlerinin karşılaştığı sorunları, insanın doğadan koparılıp endüstrileşmeye doğru yönlendirilmesi ve beraberinde gelen tepkiler son derece yaratıcı bir üslupla anlatılıyordu. Filmin eşsiz bir görselliği var aynı zamanda. Yöresel mitolojiden fazlaca yararlanan filmde Şamanizm ve Budizm etkileri oldukça baskın. Özellikle baş karakterin hastalığı ile ilgili yaratılan çatışma bu anlamda çok sağlam. İlerledikçe kaynak olarak kullandığı mitolojisini perdeye layığıyla taşıyan farklı evrenlerde hatta çoğu zaman sürreel boyuta ulaşan "Khadak" güçlü mizansenleri ve etkileyici senaryosuyla festivalin en sağlam ve eminim kült bir hayran grubu oluşturacak çalışmasıydı. Son bir kez belirteyim klasik öykü anlatımı dışına çıkamıyorsanız bu filmden uzak durun.4,5/5
No comments:
Post a Comment